“Ze leeft”, roept mijn dochter. Deze uitroep is een paar keer per dag te horen bij ons thuis. Het gaat dan om de overbuurvrouw: 92 jaar oud, alleenstaand en nog zelfstandig wonend. Als iemand van ons een teken van leven ziet wordt dat dus even gemeld. Heeft niets met de mantelzorgers te maken die haar écht helpen; meenemen voor een boodschapje in de stad, een praatje, de krant brengen en even naar haar verhalen luisteren. En ze heeft veel verhalen, heel veel.
Dit jaar staat de dag van de mantelzorger in het teken van ‘Allemaal Verhalen’, maar dan van de mantelzorgers zélf. Mooi thema, want die verhalen komen weinig aan bod. Uit bescheidenheid, of omdat ‘we’ vinden dat het vanzelfsprekend is dat je zorgt voor je geliefde, ouder, buurman of vriend: “mantelzorgen? Ik?…Nee hoor gewoon liefde. Hoort erbij, toch “.
Vanzelfsprekend
Ja, mantelzorgen hoort er zeker bij maar mag nooit als vanzelfsprekend worden afgedaan. Vergeet niet dat noch de mantelzorger noch de verzorgde hebben gekozen om in die positie te komen. En bedenk dat de zorgen nooit uit de hoofden van de mantelzorgers gaan, en dat hun agenda’s vol met afspraken staan. Dat trekt een zware wissel, en als je niet oplet ga je op verschillende vlakken eraan kapot. Een greep uit de verhalen: “zelf werk ik ook nog slechts een paar uurtjes in de ochtenden, want ja er moet gemantelzorgd worden” en “eigenlijk ben ik al die jaren mantelzorger geweest voor mijn gezin alleen voelt het niet zo. Of toch wel….ben ik daarom vaak zo moe?”
Schouders om mantelzorger te steunen
Luisteren naar alle verhalen van de mantelzorger helpt; het geeft een stuk erkenning. Daarmee zijn we er nog niet, de mantelzorger moet óók serieus worden ondersteund met relevante middelen en kennis. Daar ligt absoluut een rol voor de gemeente. Als je alle informele hulp als vanzelfsprekend doorschuift naar vrijwilligers en vervolgens geen sterke schouders om de mantelzorger zet, dan ben je geen knip voor de neus waard als lokale overheid. De veranderende zorgwereld, het veranderende Renkum, heeft goed beleid nodig waar de mantelzorger echt wat aan heeft. En daar ligt een taak voor raadsleden en wethouders: zorg dat je ogen en oren in onze zes dorpen hebt, zorg dat je weet welke behoeftes én kansen er zijn. Schouder aan schouder een beleid maken, uitdragen en blijven toetsen. Daar heeft de mantelzorger meer aan dan elkaar vliegen af te vangen over wie het nou echt het beste weet.
Ga dus luisteren naar ‘Allemaal Verhalen’. Niet alleen op de dag van de mantelzorger, maar elke dag. En handel vervolgens in de geest van wat er nodig is. Zodat de mantelzorger zich erkend voelt, gesteund wordt en sterker wordt.
“Ze leeft!”, roept nu mijn jongste dochter. Ik zie inderdaad de televisie aanfloepen aan de overkant. Ik glimlach en mompel “ja, ze leeft!”
Paul Janssen, Bestuursvoorzitter GemeenteBelangen Renkum
De aangehaalde citaten komen van de site http://www.dagvandemantelzorg2014.nl/allemaal-verhalen