Op de avond dat het Nederlands Elftal de spannende wedstrijd tegen Costa Rica moest spelen, was onze wethouder Hermine van den Berg bij een Iftar. De bijeenkomst die moslims hebben als ze, tijdens de Ramadan, weer mogen eten na zonsondergang. Ze was uitgenodigd om te spreken aan het begin van deze avond. Bijzonder, en vooral bijzonder leuk, om een keer mee te maken. Onderstaande tekst vertelde Hermine aan de aanwezigen:
Ik ben Hermine van den Berg, sinds 23 april wethouder van de gemeente Renkum. Ik houd me bezig met zorg en welzijn. Ik voel me zeer vereerd met de uitnodiging voor vanavond. Op de dag van de Renkumse inwoner op deze Iftar. Een bijeenkomst waarbij het doel is de verbinding te zoeken tussen de mensen die vasten in de maand van de Ramadan en de mensen die dat niet doen. Heel bijzonder voor mij omdat het vandaag ook mijn eigen dag van verbintenis is. Vandaag 29 jaar geleden was ik de bruid. Dat ik vandaag hier ben heeft te maken met het motto van ons huwelijk, “Vrijheid in gebondenheid”. Ik denk dat het mooi zou zijn als veel mensen op die manier met elkaar om zouden kunnen gaan.
Over een paar minuten voetbalt het Nederlands elftal. Mooi om te zien dat op zo’n moment alle verschillen tussen mensen wegvallen. Opeens zijn we verbonden door “onze jongens” en kleurt Nederland oranje.
Als wethouder zou ik dat gevoel graag vast willen houden. Dat gevoel van verbondenheid waardoor mensen bereid zijn te delen en ook om meer te accepteren van anderen.
De nieuwe taken die op de gemeente -de samenleving- met een kleiner budget dan ooit af komen, vragen om verandering en vooral om nieuwe verbindingen. We moeten op zoek, samen op zoek, naar dat wat ons verbindt. Als iedereen kan en mag leven, wonen en werken op zijn eigen wijze, mag en kan zijn wie hij of zij is, dan ontstaat de dialoog. En vanuit de dialoog ontstaat begrip en ook vertrouwen. Vertrouwen tussen inwoners, maar ook vertrouwen tussen overheid en inwoners, organisaties en overheid en inwoners en organisaties.
Ik ben een idealist en ook een realist. We hebben samen nog een lange weg te gaan om zo’n verbonden samenleving vol vertrouwen te bereiken. Als je de weg niet opgaat, weet je zeker dat het doel niet bereikt zal worden.
Voor mij is deze bijeenkomst zo’n voorbeeld van beginnen en doen. Ik hoop dat we elkaar nog vaak tegen komen op de ingeslagen weg. De weg van een samenleving waarin we ook daadwerkelijk ons best doen om samen te leven. Ik wens iedereen straks een gezellig samen zijn, met een mooie maaltijd en misschien een heel klein beetje voetbalplezier.
